Aspergesoep of een baby?

Komt dit door de aspergesoep of betekent dit een baby? Dat was wat Mayke en Peter zich afvroegen, toen ze het extra streepje op de zwangerschapstest zagen.
En nu, elf maanden later, zien we een duidelijk antwoord op deze vraag: een baby! En wat is Sam een heerlijk mannetje!
Volgens mij nu al net zo relaxed en vol humor als zijn ouders.

Zij vonden het namelijk allemaal prima, toen ik met een enorme hoeveelheid spullen hun woonkamer kwam bezetten. Overal doeken (uiteindelijk maar één gebruikt!), mutsjes, een kacheltje, camera's, lenzen. En we waren ook nog eens met zijn tweeën. Petrina was namelijk mee. Als fotograaf heeft zij vooral ervaring met studiofotografie en daarom wilde ze graag een keer kijken hoe ik zo'n fotosessie met daglicht aanpak. Ze assisteerde me goed en maakte meteen een paar filmpjes.

De woonkamer stond dus vol, we gingen aan de slag en al snel hadden we het "go with the flow"-gevoel van Mayke en Peter overgenomen.
Dat moest ook wel, want deze fotosessie met Sam was geen 'normale' newbornshoot. Daar was hij namelijk nu al te oud voor! Met acht weken en de absurde hoeveelheid controle die hij nu al had over zijn lijfje, zat het er niet in dat we hem half slapend neer konden leggen en verder in slaap konden tuttelen. Prima, dan deden we het anders.

Zeker toen bleek dat Sam geen nudist-in-de-dop is. Zonder kleding vond hij maar niets, ook niet met een kacheltje erbij. Aankleden dus!
En terwijl de woonkamer helemaal paraat stond, hebben we de leukste foto's uiteindelijke boven op bed gemaakt. Daar viel Sam in een diepe slaap, bovenop zijn moeder. Heerlijk, toch?

Sam's ouders konden niet geloven hoe ontspannen een fotosessie is: met zijn drietjes op bed tegen elkaar aan liggen. Dit was voor herhaling vatbaar!
Dat vond ik zelf ook: wat een ontzettend fijne fotosessie met een prachtig jongetje en zijn lieve, vrolijke ouders.
Wat zijn we allemaal blij dat het streepje niet door de aspergesoep kwam!


Wil je meer informatie over mijn manier van werken en prijzen, neem dan contact op via www.mariekezwartscholten.nl.
En om daar alvast een idee van te krijgen, eerst een filmpje:

Een opdrachtgever die mee ontwikkelt

Projectontwikkelaar Van Omme & De Groot is al jaren een terugkerende opdrachtgever. 

Zo heb ik veel verschillende leuke projecten mogen fotograferen; woningen, hotels, maar ook een enorm diepvriesmagazijn (van binnen!) en zelfs een project vanaf een bouwkraan op 80 meter hoogte. Leuke opdrachten, lekker buiten in de zon, geen stress dat Het Moment zomaar voorbij kan gaan en ook nog eens leuk om mijn bouwkundige kennis in praktijk te kunnen brengen.

Maar uiteindelijk vind ik het toch het leukst om mensen in beeld te brengen en gelukkig konden ze me daar bij Van Omme & De Groot ook goed bij gebruiken. Fijn, als een opdrachtgever met je mee ontwikkelt!

Ze starten namelijk met verschillende vernieuwende woningbouwprojecten waarbij de toekomstige bewoners veel inspraak krijgen in het ontwerp. Die inspraak gebeurt onder andere door middel van CoCreatie-workshops, waarbij bewoners, architect, projectontwikkelaar en makelaar samenwerken.

Deze manier van samen ontwerpen spreekt mij erg aan. En dat maakte het natuurlijk nog leuker om zo'n CoCreatie workshop vast te leggen. Deze keer in Zoetermeer, volgende maand in Gouda. Leuk!

Volgende week zal deze blog gaan over lieve baby Sam! Als alles goed gaat met een leuk filmpje erbij.

Wil je meer informatie over mijn manier van werken en prijzen, neem dan contact op via www.mariekezwartscholten.nl. 

Mamacafé Barendrecht

Overdreven emotie of een heerlijk verhaal?

Wat kunnen Amerikanen toch heerlijk overdrijven.
Ik heb een aantal Amerikaanse fotografie-workshops gevolgd. Je raakt tenslotte nooit uitgeleerd en deze internet-workshops worden live gevolgd door duizenden mensen over de hele wereld. Ontzettend boeiend en leerzaam. En dus heel erg Amerikaans.

De fotograaf komt binnen bij de bruid: "AAAAH! YOU'RE GOING TO GET MARRIED TODAY!! I'M SO EXCITED!". En waar ze claimen dat ze de bruiloft vastleggen zoals hij is, op een haast journalistieke wijze, wordt elke klik bijgestaan door: "YOU'RE FABULOUS! WOW! GORGEOUS! YOU'RE A ROCKSTAR!". En tijdens het geven van de workshop begon elk antwoord standaard met: "Great question!". Hilarisch! Maar gelukkig nog altijd erg leerzaam.

Deze manier past natuurlijk absoluut niet bij mij; ik ben eerder bescheiden en rustig en krijg als trouwfotograaf vaak als compliment, dat mensen nauwelijks door hebben gehad dat ik er was. De spreekwoordelijke vlieg op de muur.
En toch heb ik de hysterische manier laatst toegepast. Door te vertellen wat hierboven staat, te vertellen dat ik het nooit zo zou doen en vervolgens voor de grap een paar keer te roepen hoe GORGEOUS en BEAUTIFUL ze waren, kregen we een heel gezellig, vrolijk sfeertje, wat zorgde voor hele mooie en ontspannen foto's (zie de loveshoot van Angela en Jorg). Werkt het dan toch? Ben ik een Amerikaan in het verkeerde lichaam?

De Amerikaanse fotografen gaan ook helemaal voor emotie. Logisch, dat spreekt aan en ik vind het zelf ook heerlijk om ernaar te kijken en om het vast te leggen. Maar overzees wordt de traan van de vader van de bruid meteen op 2 bij 3 meter aan de muur gehangen.

Het inspireerde mij wel om eens na te gaan welke foto's, die ik zelf heb gemaakt, mij nu heel erg zijn bijgebleven omdat ze emotie laten zien of een verhaal vertellen. Met name in het laatste ben ik erg goed; het kost mij niet veel moeite om een heel verhaal te bedenken bij iets wat ik zie. En dus ook bij foto's: wat gebeurde er vlak voor het moment van klikken, wat daarna, wat buiten beeld, wat straalt de foto uit, waar denkt degene die op de foto staat aan, in wat voor bui is hij of zij? Wat is het verhaal achter de foto?

Ik vond het een goed idee om een paar foto's te plaatsen waarbij ik duidelijk een verhaal of emotie zie, maar ik heb het lekker druk. Een goed teken natuurlijk en meteen een goed excuus om hier gewoon nog eens op terug te komen met andere foto's.
Voor vandaag dus maar één foto. Met in mijn hoofd een heel verhaal. Dat verhaal ga ik je niet vertellen; hopelijk bedenk je zelf je eigen verhaal. Over Nancy, Roos en Ernie. Zo lief!


En dan nog een klein nieuwtje: ik heb de website www.mariekezwartscholten.nl geclaimd. Hier heb ik een heel eenvoudige webpagina op gezet. Binnenkort wordt hij natuurlijk flink veranderd en uitgebreid.

Zelf gemaakte foto's - zelf gemaakte dingen

Het leek me leuk om de blog een keer over dingen te schrijven, die me blij maken: zelf gemaakte dingen!
Dit heeft zeker met fotografie te maken, ik maak tenslotte al mijn foto's zelf :-). Ik snap dat het onderwerp van de foto ook zeker een rol heeft en dat de camera en lens een belangrijk deel van het werk op zich nemen. Maar de manier waarop ik ze instel, de kant waarop ik de camera richt, het moment dat ik klik en de wijze waarop ik nabewerk, zorgen ervoor de foto's eruit zien zoals ik het ervaar en mooi vind.

Dat ik dus blij word van foto's - ook zeker die van anderen! - mag duidelijk zijn.

Maar ik word ook heel blij van andere zelfgemaakte dingen. Dingen waar ik trots op ben, dingen die met liefde zijn gemaakt, dingen die me aan het lachen maken en dingen die me verrassen.

En daarom heb ik daar vandaag foto's van gemaakt. Hiervoor ben ik geïnspireerd door een blogpost van Cora van Studio Neeltje (dankjewel!).

Zo hebben we zelf twee kinderkamers gemaakt. Voor onze oudste zoon een kamer met een eigen bureautje, verwerkt in een kast die we zelf hebben bedacht en gemaakt.

Fotosessie familie: 5 klein(e )kinderen, een vrolijke uitdaging!

Met Simone had ik afgesproken in diergaarde Blijdorp.
En niet alleen met Simone! Haar schoonouders waren namelijk 40 jaar getrouwd en hadden een fotosessie van hun kinderen en kleinkinderen cadeau gekregen. We waren dus met negen volwassenen en vijf kinderen.
En in die laatste groep lag mijn uitdaging voor vandaag.

Ik ben namelijk best wat gewend, met twee peutertjes thuis, ervaring in het onderwijs en natuurlijk ervaring met andere fotosessies. Maar niet eerder had ik vijf zulke jonge kinderen tegelijk gefotografeerd, in de leeftijd van 11 maanden tot 3,5 jaar.

Wat werd het een ontzettend leuke ochtend! Floris, Stijn, Ruben, Finn en Senna waren erg schattig en lief. En ze demonstreerden graag dat ze allemaal al konden lopen, zelfs de jongste! Dat gaf af en toe een heel gekrioel om iedereen een beetje bij elkaar te houden. Maar dat maakte niet uit, want het leverde juist die spontane foto-momenten, waar ik zo van houd.

Een paar keer probeerde ik de aandacht te trekken door een knuffel boven mijn camera tevoorschijn te toveren. Maar ik ontdekte al snel dat Stijn en Ruben hier niet van gediend waren. Snel weer opgeborgen dus. Een feesttoeter in mijn mond werkte beter (sorry, dieren...).
Iedereen werkte uiteindelijk goed mee, niemand maakte ruzie, niemand deed zich pijn, niemand knoeide op de mooie kleertjes en niemand viel in slaap.
Maar ik denk wel dat er daarna hele lange en diepe middagslaapjes zijn gehouden!

Lieve Senna, Finn, Ruben, Stijn en Floris, dankjulliewel voor jullie vertederende gezichtjes, ondeugende blikken en schattige waggel-loopjes.
En ouders; bedankt dat ik ze mocht fotograferen en dat ik mee mocht naar de dierentuin!


Heb je ook zo'n leuke uitdaging voor me? Neem dan contact met me op via www.mariekezwartscholten.nl.

Zwangerschapsfotografie: nieuwe foto's voor Celestine en Barry

Wat doe je als je alle foto's van je relatie kwijt raakt (tijdens je zwangerschap)?
Ik weet wel wat ik zou doen: heel hard huilen, zeker met alle hormonen die dan extra door je lijf gieren.

Celestine is een charmante Engelse en woont samen met Barry, een uitbundige Amsterdammer. Ze hebben elkaar leren kennen tijdens een wereldreis, hebben samen in Cambodja gewoond en wonen nu in Amsterdam.

Celestine is zwanger van hun eerste kindje.
Of het een jongen of een meisje is, weten ze niet; hij of zij hield preuts de benen bij elkaar tijdens de echo. Als we de fabeltjes moeten geloven, is het een jongetje. Want wat is Celestine prachtig zwanger! Keurig, alleen maar een dikke buik recht naar voren. Met daarachter de mooie Celestine die ze altijd al was.

En misschien zijn het geluk en de rust die samenhangen met haar zwangerschap wel de redenen dat ze nu niet hysterisch door het huis rent. Want onlangs is de harde schijf van hun computer kapot gegaan. Alle foto's van hun zes jaar durende relatie zijn kwijt...

Harde schijven repareren kan ik niet, nieuwe foto's maken wel. En dat hebben we dus gedaan tijdens de fotosessie in hun huis. Hierbij was Celestine heerlijk ontspannen; duidelijk geen last van er-moet-nog-zoveel-gebeuren-voor-de-bevalling. En Barry zorgde tussendoor voor de vrolijke noot.

En zo heb ik dus na zes jaar de 'eerste' foto's van hen samen mogen maken! Net op tijd, want over ongeveer een week zullen ze niet meer met zijn tweeën zijn. Ik ben heel benieuwd naar '(e)LVis'!

Lieve Celestine en Barry, ik vond het geweldig om te doen en wens jullie heel veel geluk, ook straks met zijn drietjes! (En dat er bij de bevalling maar zo min mogelijk keukengerei nodig is...)


Wil je meer informatie over mijn manier van werken en prijzen? Neem contact op via www.mariekezwartscholten.nl.