ViZi: ondernemende vrouwen netwerken bij Rotterdam Airport

Gisteravond was er weer een bijeenkomst van ViZi, het netwerk voor ondernemende vrouwen uit Albrandswaard en Barendrecht, waar ik sinds een jaar lid van ben. Dit keer werden we (zelfs op de aankomstborden!) welkom geheten door Rotterdam The Hague Airport. 

We begonnen met een hapje en een drankje; weer erg inspirerend om alle leuke dames enthousiast te horen vertellen over de eigen bedrijven, projecten, opdrachten en uitdagingen. Hierna gingen we door de douane: riemen af, laarzen uit, goed voor het vakantiegevoel. We volgden een rondleiding in een bus over het vliegveld, onder de zeer bezielende en ontzettend grappige leiding van Anita Wadman. We raceten zelfs over de start- en landingsbaan! Een aanrader.

Met pijn in onze kaken van het lachen kwamen we weer uit de bus, om te kunnen horen hoe ViZi-lid Laura Merk-Bellai haar 'bucketlist' heeft kunnen afstrepen door de afgelopen twee jaar te schrijven aan haar boek "Rokkie, is de succesvolle zakenvrouw Rocky in een rokkie?". Meteen gekocht natuurlijk.

Ik kan nog veel meer over deze avond schrijven, maar dat laat ik liever over aan ViZi-lid Lonneke van Kerkfort. Ik was verantwoordelijk voor het beeldverslag (het stille beeldverslag dan, want Nienke Sutherland maakte opnamen voor een nieuw filmpje voor de ViZi-website). Bij deze dus mijn verslag!

Wil je meer informatie over mijn fotografie? Neem contact met me op via www.mariekezwartscholten.nl.

Bouwvakkers, winkelend publiek en een kleuter: een zakelijke opdracht

Toen iemand van Corio mij vroeg of ik een winkelcentrum in Zoetermeer kon fotograferen, was mijn eerste gedachte: "Nee". Natuurlijk kan ik het wel en ik vind het zeker niet vervelend om te doen (niets zo geduldig als een gebouw), maar ik specialiseer me in mensenfotografie en dan moet je dus tegen bepaalde opdrachten "nee" zeggen, want anders specialiseer je je nergens in.

Maar gelukkig hield ik mijn antwoord even voor me en luisterde naar de toelichting. De vraag was namelijk sfeerfoto's, passend bij hun concept 'Favourite Meeting Places'. Er moesten 'Bob-de-Bouwer-foto's' komen van bouwvakkers aan het werk en na de opening van het winkelcentrum moesten er sfeerbeelden komen van de mensen in en om het winkelcentrum. Mensen dus! En die fotografeer ik graag.

En dus sloeg ik me half september door alle bouwvakkers-grappen heen. Ach, eigenlijk best gezellig: "Hij houdt niet op papier, hoor!", "Is het voor de Playboy?" en "Camera, waar ga je met dat meisje naartoe?". Er werd hard gewerkt; Winkelcentrum Oosterheem was bijna af; de eerste winkels waren zelfs al open.

Half oktober mocht ik op een zonnige ochtend gaan winkelen, ook geen straf! En de schroom die ik toch een beetje voel als ik (voor mij) vreemde mensen zomaar op de foto zet, was snel verdwenen dankzij mijn oudste zoon die even mee mocht met zijn moeder. Zonder problemen stapte hij op mensen af: "Mag ik een foto van u maken?". En wie zegt er nu nee tegen een schattige kleuter? En zo toverde hij een glimlach op de gezichten van het winkelende publiek, die ik dankbaar gebruikte voor Corio.

Wil je meer informatie over zakelijke foto's (mijn zoon gaat verder nooit mee)? Of nieuwe profielfoto's? Neem contact met me op via www.mariekezwartscholten.nl.

Newbornfotografie: baby Gijs. Genieten!

Nicole is al heel lang een lieve vriendin van me.
Toen ze in 2006 vertelde dat Ricardo en zij zouden gaan trouwen en - nadat we uitgejodeld waren - dat ik dat zou gaan fotograferen, ging er van alles door me heen. Dat had ik namelijk nog nooit gedaan! Maar wat leek het me geweldig leuk!
In mei 2007 fotografeerde ik dus hun ontzettend fijne bruiloft. Wat een lief en knap stel en wat een leuke dag was het.

En het balletje begon te rollen. Hierna fotografeerde ik de bruiloften van Ricardo's broer en schoonzus, van Nicole's zus en zwager en nog drie stellen die hier als een kettingreactie op volgden. Hier zitten zelfs vaste klanten tussen, van wie ik inmiddels ook zwangerschappen en kinderen heb mogen fotograferen.

Ruim vijf jaar verder heb ik natuurlijk helemaal mijn draai gevonden in de fotografie en hebben er al heel wat bruidsparen en kinderen voor mijn lens gestaan. Maar ik heb toch altijd het gevoel dat ik dat mede aan Nicole en Ricardo te danken heb. Zij hebben destijds als één van de eersten vertrouwen in mijn fotografietalent gehad!

Dus wat is het een eer om weer een hoogtepunt in hun leven vast te leggen. Een leven, dat duidelijk ook verder gegaan is, want hun gezin is inmiddels uitgebreid met Bas, Roos en begin november met Gijs. En ik mocht komen fotograferen toen Gijs zes dagen oud was.

Wat is hij een lieve en mooie baby! En zo klein nog, heerlijk. Hij genoot van de aandacht van zijn ouders en zijn broer en zus, maar ook van het kacheltje dat ik bij newbornsessies altijd meeneem.

En ik genoot van dit leuke gezin. En dat hoop ik nog heel lang te mogen blijven doen!
Lieve Nicole, Ricardo (en natuurlijk ook Bas, Roos en Gijs), heel erg bedankt voor jullie vertrouwen, nu maar natuurlijk altijd al!

Wil je meer informatie over een newbornshoot? Neem contact met me op via www.mariekezwartscholten.nl.

Baby Kai dichterbij dan ik dacht!

Een vervolgverhaal!
Misschien heb je vorige week mijn blogbericht over mijn vakantie gelezen. Dat verhaal kreeg een staartje!

Marijke, Wim en hun zoontje Kai zaten namelijk in het vakantiehuisje naast dat van ons. We hadden al heel wat praatjes gemaakt en de ontzettend zoete baby Kai bewonderd, toen ik vroeg waar ze eigenlijk woonden: "In Rhoon, dat ligt bij Barendrecht, ten zuiden van Rotterdam.". Nou, dat ken ik wel!
Grappig dus, om elkaar te ontmoeten in Zuid-Spanje, terwijl we op een paar minuten van elkaar vandaan wonen. En onze kinderen zitten zelfs op hetzelfde kinderdagverblijf!
Marijke zag mij in actie tijdens de minishoot met Nanda, Sebastiaan en Lola.

Toen we twee dagen thuis waren, kreeg ik een mail. Marijke en Wim vonden het een teken dat ze mij waren tegengekomen (en dat hoor ik natuurlijk graag), want ze hadden al bedacht dat het leuk zou zijn om hun nieuwe gezinnetje een keer te laten fotograferen en nu wisten ze door wie!
Dus toen we allemaal weer gewend waren aan de Nederlandse herfst, maar ons bruine kleurtje er nog niet af was, kwam ik bij hen thuis voor de fotoshoot. Kai werkte ontzettend goed mee (ik had niet anders verwacht; wat een makkelijk jongetje!) en de zon uiteindelijk ook.
Ontzettend leuk, hoe ik op een wel heel onverwacht moment een foto-opdracht heb gekregen èn mensen uit mijn buurt heb leren kennen!

Marijke, Wim en Kai, heel erg bedankt voor de gezelligheid en het vertrouwen op die zonnige herfstochtend!

Wil je meer informatie over een fotoshoot? Neem contact met me op via www.mariekezwartscholten.nl.

Fotograaf zonder spiegelreflexcamera

Wat doe je als fotograaf op vakantie zonder spiegelreflexcamera?

Ten eerste vliegen. Letterlijk, omdat we naar Andalusië gingen, maar ook, omdat het aardig wat gewicht scheelde, zo zonder camera's om mijn schouders. Die stonden meteen een paar centimeter hoger.

Ten tweede genieten. Heerlijk achter mijn jongens aanrennen, zonder te hoeven denken aan de kwetsbare apparatuur in mijn tas. Lekker aan het zwembad zitten, zonder mijn-camera-mag-niet-nat-worden-zorgen. En natuurlijk door mooie dorpjes struinen, zonder de plaatselijke tasjesrover wakker te schudden met mijn enorme lenzen.

Maar ten derde: balen. Want wat was het allemaal mooi in Zuid-Spanje, wat was het landschap fotogeniek, de luchten vol prachtige kleuren en zelfs mijn kinderen nog net een graadje mooier met al die pracht om hen heen. En dan is het best jammer om dat alleen vast te leggen met een kleine compactcamera. Leuk voor de herinnering, niet om je te verliezen in het fotograferen.

Gelukkig raakten we in gesprek met onze bovenburen. Hele gezellige mensen met een ontzettend schattig meisje van bijna drie maanden oud: Lola. Zij veroverde ieder's hart en volgens mij kan ze niet eens huilen. Nanda en Sebastiaan, haar ouders, waren sinds een jaar in het bezit van een spiegelreflexcamera. Die gebruikten ze eigenlijk alleen in de automatische stand. Niets mis mee, ieder zijn eigen liefhebberij, maar mijn handen begonnen te jeuken!

We zagen er met zijn allen wel een winwin-situatie in: ik zou hen fotograferen met hun eigen camera en op die manier mijn fotografie-verslaving wat onderhouden, zij hielden er mooie foto's aan over.
Dus toen de zon richting de bergen ging, hielden wij een mini-fotoshoot, waar ik blij van werd. Het was even zoeken op zo'n Nikon, maar ik kon weer even vooruit.

Nanda, Sebastiaan en Lola, bedankt voor de gezelligheid en dat jullie voor je eigen camera wilden staan!

Ik doe natuurlijk ook fotoshoots in Nederland... Wil je meer informatie? Neem contact met me op via www.mariekezwartscholten.nl.